Były sobie swetry dwa...

Filcowanie wełnianych swetrów, poszukiwanie w lumpeksie kolejnych, chwila przy maszynie i spodenki dla najmłodszego gotowe :) Szeroki, delikatny ściągacz, odrobinę dłuższe by zakrywały nerki. Przydługie, bo można podwinąć, a Synek szybko rośnie. Tak w rozmiarze 80-86 wyszły. Moje pierwsze ubranka i jestem z nich zadowolona.

Przeszukałam sieć w poszukiwaniu kursów i na pierwszy ogień poszła chyba najprostsza technika, szycie spodenek z rękawów. Na razie powstały dwie pary. Pierwsza niebieska próbna z ściągaczem z szarego swetra. Tak się prezentują na najwspanialszym modelu. Akurat pusta pielucha (a właściwie niepowiększający nadto pupci prefold ze snapką), bo przy pełnej (większe, chłonne formowanki) ten nadmiar przy pasie się przydaje. I powiem Wam nieskromnie, że mi się podobają bardzo :)

Ponieważ byłam zadowolona z efektu zrobiłam kolejne - szare 100% z Shetlandów. Nie gryzą - dobrze, że mój Szkrab nie ma uczulenia na wełnę, bo bym się załamała chyba :) Odrobinę zwężałam rękawy, bo nie chciałam strasznie dużych bufiastych, a tylko trochę. Wprowadziłam też trochę zmian w porównaniu z pierwszymi. Efekt jest taki. Szaraczki na body i z bluzeczką :)

Byliśmy już w nich na spacerze i sprawdzają się fantastycznie. Mogę je potraktować lanoliną i przeznaczyć na otulacze, ale tych mam sporo i chyba zrobię inne z dodatkowym panelem dla lepszej ochrony przed przesiąkaniem, a te pozostaną tylko w roli spodenek na chłodne dni. Muszę się przejść po kolejne swetry, tylko kiedy wykorzystam tyle spodni/pieluch... hmmm...